BİR İLETİŞİMSİZLİK ABİDESİ OLARAK ERDEMİR…

Hüseyin AKSAKAL DÜNYA HALİ

Son bir yıldır gündemin en önemli maddesi… Erdemir Ereğli’ye yüzünü ne zaman dönecek?  Her sivil toplum kuruluşu, seçimle göreve gelinen makamların propaganda malzemesi olarak her daim geçer akçe. Akçenin diğer tarafında başka bir soru: Erdemir ne yaparsa Ereğli’ye yüzünü döndüğünü kabul edeceğiz?

 Erdemir ile kentin sorunları denildiğinde, hava kirliliği, Kızılcapınar Barajı’na yapılacak HES, yerel esnaf ve işadamlarına pozitif ayrımcılıkla ilgili işler, istihdamda ilçeye öncelik verilmesi, sudan bahanelerle işten çıkarmalar, özelleştirmelerin ardından şirketin sportif ve kültürel alandan  çekilmesiyle ortaya çıkan boşluk vesaire diye uzun, çok uzun bir liste önümüze çıkıyor.

Bunların hepsi birer problem ama ortada daha büyük bir problem var. Erdemir,  borsada işlem gören devasa bir şirket olarak hayat alanı olarak konumlandığı Karadeniz Ereğli ile yeterli etkinlikte iletişimde bulunamıyor.

İlçenin diğer paydaşlarının “Erdemir’in yüzünün Ereğli’ye dönmesi” konusundaki şüphelerinin temelinde de bu iletişimsizlik yatıyor.

CANAVAR MESELESİ…

Erdemir’e “Canavar” benzetmesi de iletişimsizliğin neticesi, çok da havada bir metafor değil bu. Aslında insanın ürettiği ama daha sonra kölesine dönüştüğü tüm kurumsal yapıları ifade etmek için kullanılabilecek bir metafor… Yeni de değil. Thomas Hobbes, “Leviathan” metaforunu devlet için kullanırken,  Franz Kafka Dava  ile Şato’da bürokrasiyi hicvederken benzeri bir metaforik yaklaşımı denedi daha önce.

Erdemir, insanın oluşturduğu , insanları kendi oluşturduğu gerçekliğin içine hapseden, bu gerçekliğin dışına taşan insanı su gibi harcayan bir tasarıma dönüşme eğiliminde midir? Bu satırları yazanın görüşüne göre bu ihtimal hep vardı, hala da var. Eğer öyle değilse,  öyle olmadığını gösterebilmek için aynı yaşam alanını paylaştığı toplum birimleriyle sürekli bir iletişim içinde  bulunma mecburiyeti vardır.

Görmezden gelmenin, giderek işleri daha da zorlaştırdığı bir iletişimsizlik hali bu… “Canavar” metaforunu kullananlara, Erdemir cephesinin, “Devin müşfik elini göstermek” yerine, esef etmesi,  , hatta öfke duyuyor olması, bu metaforu meşrulaştırmaktan başka işe yaramadığını bugüne kadarki örneklerde gözlemleme imkanı bulduk.

İletişimsizliğin sonucu, aradaki iletişim imkanlarının giderek daha güç kullanılabilir hale gelmesinin bir örneği bu.

HAVA KİRLİLİĞİ, SU MESELESİ VE DİĞER KONULAR…

Daha önceki yazılarımızda da belirttiğimiz üzere, eleştirilerin yöntemsel olarak yanlışlığı, o eleştirilerin hakikat olmadığını veya sadece bir kuruntu olduğunu göstermez.

Erdemir’in çevre yatırımlarını tanıtmak için gayret ettiği bazı örnekler vardı. Basın toplantıları, Erdemir gezileri, ağaç dikme etkinlikleri filan gibi…  Son dönemde bu alanda işittiğimiz tek örnek, OYAK tarafından düzenlenen toplantıda “Her türlü yatırımın yapıldığı, şu an bir sorun olmadığı” yönünde ifadeler. İyi de bu kamuya açık bir toplantıda söylenmedi, kendileri de kamusal iletişim sorunlarına sahip kimi seçilmişlerin-kelimenin iki anlamıyla, hem toplumsal grupların seçtiği, hem de Erdemir tarafından belirlenmiş-önünde konuşulan bir cümle. Arkası ne şekilde dolduruldu, sorgulamalar yapıldı mı, yapıldıysa bu cümlenin arkasının nasıl doldurulduğunu bilmiyoruz. Düzgün bir iletişim ortamında, “Bir demir çelik fabrikasının insan sağlığına zararlı gaz ve toz üreten birimleri şunlardır, bunlar hakkında şu, şu, şu önlemler alındı” denilir, önlemlerin tekamülü için görüş alışverişinde bulunma ortamı yaratılırdı. Ama durum böyle değil.

Sonra şu Kızılcapınar’da kurulacak HES meselesi… Barajın kurulmasının üstünden yaklaşık çeyrek asırlık bir dönem geçmiş. Barajın inşası esnasında ana protokol nasıl yapılmış? HES çalışması yapılırken hazırlanan protokol ile bu protokol arasındaki farklar nedir? Şehrin içme suyu ihtiyacının kısıtlanma ihtimaline ilişkin ifadeler sonradan mı eklenmiştir bilmiyoruz.  

Göz gözü görmez bir karanlıkta ithamlar havada uçuşuyor. Erdemir Ereğli Belediyesi’nin görüşme taleplerini sümen altı mı etti? Gerçekten bir görüşme talebi iletildiyse, kime iletildi, kim bu görüşmelerin önünü tıkadı?  Havada binbir türlü soru var… Tüm meselelerde Erdemir cenahı mahkeme duvarı kadar suskun kalmayı tercih ediyor.

Bu iletişimsizliğin sonucu, gün geçtikçe kendini ifade etmekte daha büyük zorluklardan başka bir şey değil. Erdemir’in “Ereğli’nin gözbebeği” pozisyonundan “Canavar” pozisyonuna rücu etmesi de sadece ve sadece bu iletişimsizliğin sonucudur. Kim ne derse desin, Erdemir’in en büyük problemi iletişimsizliktir.

Bu haliyle Erdemir, en iyimser yaklaşımla, sadece devasa bir iletişimsizlik abidesi olarak tanımlanabilir.

Hüseyin AKSAKAL DÜNYA HALİ Tarafından Yazılan Son Yazılar